Debiteuren kunnen het beste contact zoeken met het incassobureau wanneer een incassobrief op de deurmat valt. Als de vordering terecht is, kan bij bonafide incassobedrijven vaak wel een betalingsregeling getroffen worden, terwijl over de wettelijke rente en de incassokosten te onderhandelen is. Wanneer een incassovordering onterecht is, kan men het beste schriftelijk verweer voeren, bij voorkeur onder termijnstelling. Blijft een inhoudelijke reactie van de schuldeiser uit dan heeft de debiteur in ieder geval zijn positie in een, eventuele, juridische procedure versterkt.
Debiteuren
Factoring
Een incassobureau is niet hetzelfde als een factormaatschappij. Deze laatste neemt ook vorderingen over via verschillende juridische constructies, maar doet dit hoofdzakelijk in de Business-to-business-sfeer. Daarnaast zal een factormaatschappij slecht- of oninbare vorderingen weigeren over te nemen.
Gerechtsdeurwaarder
Ook een gerechtsdeurwaarder kan zich bezig houden met de werkzaamheden die door een incassobureau verricht worden. Incassowerkzaamheden behoren tot de zogenaamde niet-ambtelijke taken van een gerechtsdeurwaarder. Een incassobureau heeft echter niet de ambtelijke bevoegdheden zoals beslagleggen.
Incassobureau
Een incassobureau is een onderneming die zich bezig houdt met het innen van openstaande vorderingen in opdracht van, met name, andere ondernemingen. Anno 2008 waren er alleen al in Nederland meer dan 600 incassobureaus actief. Bedrijven kunnen ofwel incidenteel gebruikmaken, ofwel zich "abonneren" op de diensten van een incassobureau. Een incassobureau kan zijn diensten verlenen tegen een vergoeding, of de hele vordering kopen door middel van cessie dan wel via het vestigen van een pandrecht. Voor een cessie is wel mededeling aan de schuldenaar vereist. Bovendien is het voor het incassobureau riskant: als een incassobureau een vordering niet meer kan innen, om wat voor reden dan ook (bijvoorbeeld een faillissement, succesvol verweer of inhoudelijke argumenten van de debiteur), zal het de koopprijs betaald voor de cessie kwijt zijn. Weinig incassobureaus maken gebruik van cessie.
Incassobureau II
Er bestaan ook zogenaamde "debt traders", die oninbare vorderingen voor lage bedragen (bijvoorbeeld 25% van de nominale waarde) kopen en vervolgens het volle bedrag trachten te innen. Tegenwoordig zijn er ook websites die schuldeisers helpen bij het vinden van het juiste incassobureau. Op deze sites kunnen schuldeisers direct meerdere offertes aanvragen voor hun incasso opdracht. Veelal stellen incassobureaus dat ze werken op no cure no pay basis; dit betekent dat in de gevallen waarin niets geïncasseerd wordt, er geen kosten in rekening gebracht worden. Dit heeft meestal enkel betrekking op de fase waarin het incassobureau aanmaningen zendt; de kosten van een deurwaarder en gerechtelijke procedure vallen daar dan dus niet onder. Het is dus noodzaak goed te kijken welke kosten er wel en niet onder de no cure no pay afspraken vallen.
Incassobureau III
Door de financiële crisis is een nieuwe ontwikkeling ontstaan. Door de krachten te bundelen in een incassocoöperatie kunnen incassodiensten tegen zeer gunstige tarieven worden ingekocht. Op die wijze blijft incasso betaalbaar, ook voor de kleine ondernemers of verenigingen. Zoals de ANWB kortingen voor haar leden bedingt op de benzineprijs, zo bedingt een incassocoöperatie gunstige voorwaarden voor de leden op het gebied van incasso en juridische dienstverlening.
No cure no pay
No cure no pay is Engels voor 'geen oplossing geen betaling': hiermee wordt bedoeld dat een dienstverlener slechts wordt betaald als hij de dienst tot een goed einde heeft gebracht. In feite is er bij no cure no pay sprake van een resultaatverplichting, dit in tegenstelling tot een inspanningsverplichting. No cure no pay is een gebruikelijke manier van het aanbesteden van bergingsoperaties voor schepen. In 2004 is de Nederlandse Orde van Advocaten akkoord gegaan met een vijfjarige proef met een no cure no pay-regeling in letsel- en overlijdensschadezaken. De minister van Justitie is een verklaard tegenstander van no cure no pay. De regering heeft de Verordening, waarin de Nederlandse Orde van Advocaten het experiment mogelijk maakte, daarom voorgedragen voor vernietiging door de Kroon, zoals blijkt uit een persbericht van de Ministerraad uit maart 2005.
Tegenstanders van no cure no pay
Tegenstanders van no cure no pay wijzen erop, dat no cure no pay de claimcultuur in de hand zou werken zoals in de VS. Daarnaast duikt de negatief beladen term van Ambulance chasers (achtervolgers van ambulances) regelmatig op. Hier gaat het om letselschadebureaus en -advocaten die meteen na een ongeval tevoorschijn komen en zich presenteren als belangenbehartiger in een letselschadezaak. De laatste tijd is no cure no pay omstreden omdat deze constructie volgens sommige partijen, vaak ten onrechte wordt toegepast bij letselschadezaken waarin de aansprakelijkheid al is erkend door de tegenpartij. De letselschadespecialist kan dan immers de redelijke kosten van deskundige bijstand rechtstreeks verhalen op de verzekeraar van de tegenpartij op grond van art. 96 van boek 6 van het Burgerlijk Wetboek (art. 6:96 BW). Verschillende tv-programma's zoals Zembla, Tros Radar en Knelpunt van Omroep MAX hebben hier al aandacht aan besteed.
Voorstanders no cure no pay
Een aantal wetenschappers hebben zich als voorstanders van no cure no pay in letselschadezaken opgeworpen, onder wie mr. dr. H.O. Kerkmeester (vanuit rechtseconomisch perspectief) in zijn publicatie Contingency Fees en letselschade: een rechtseconomische analyse (1999) en mr. F.C. Schirmeister in zijn proefschrift Amerikaanse toestanden in het Schadevergoedingsrecht? (1996). Zij beweren in hun onderzoeksresultaten dat no cure no pay hogere schadevergoedingen oplevert. De oorzaak hiervan ligt in het feit, dat de resultaatsafhankelijke beloning (no cure no pay) een gelijkgesteld belang creëert tussen het slachtoffer en de belangenbehartiger. De belangenbehartiger wordt bij no cure no pay afgerekend op resultaat en niet op het aantal uren dat hij in een zaak schrijft.